Tolstoy

Tolstay'a bir düzine çocuk veren, yazılarını temize çeken, evin her işiyle uğraşan eşi Sofia'dan evliliklerden elli yıl sonra ayrılırlar.

Eşinin kendini zindanlara atan bir gardiyan olarak suçlar. Karısına bıraktığı veda mektubunda sadakatine ve dürüstlüğüne teşekkür eder. Gece yarısı gizlice evden kaçarken, ''özgürlük ne güzel şeymiş'' der.

Sofia üzüntü içinde ve çocuklarıyla birlikte peşinden gider. Tolstoy'un amacı Türkiye'ye kadar kaçmaktı. Fakat yolda bir tren istasyonunda rahatsızlanır ve istasyon şefinin küçük evinde kalır. Eşi Sofia'nın tüm ısrarlarına rağmen onunla görüşmez.

 Yalnızlık ve sessizlik içinde son günlerini geçirmek için kaçtığı evinden, bir hafta sonra eşi, çocukları, hayranları, gazetecilerin kalabalık  ve gürültüleri arasında vefat eder. Sofia ise onu ancak bilincini yitirip, komaya girdiği zaman görür.

Kaynak: Bir Dinozorun Anıları, Mina Urgan, Yapı Kredi Yayınları